Μια μεγάλη μήκους ταινία τεκμηρίωσης “Σαν Πέτρινα Λιοντάρια στην Μπασιά της Νύχτας” (Comme des Lions de Pierre à l’Entrée de la Nuit), παραγωγής 2012, διατίθεται πλέον δωρεάν στην ολότητα του, με την υπογραφή του ελβετού δημιουργού ντοκιμαντερίστα Ολιβιέ Ζισσουά.
Διατίθεται μέσω της επίσημης ιστοσελίδας του, για μη εμπορικές δημόσιες προβολές και για κάθε ιδιωτική χρήση στο ελληνικό έδαφος, υπό την άδεια Creative Commons. Μετά τη διεθνή πορεία της στα κινηματογραφικά φεστιβάλ (Βραβείο Οικουμενικής Επιτροπής Dok Leipzig 2012) και την κινηματογραφική διανομή της σε Ελλάδα, Γαλλία και Ελβετία διατίθεται πλέον δωρεάν στην Ελλάδα υπό την άδεια Creative Commons. Μέσα από τη δωρεάν αυτή διανομή, οι δημιουργοί ελπίζουν πως η ταινία θα μπορέσει να διαδοθεί στο κοινό που δεν την ανακάλυψε κατά την προηγούμενη διανομή της πέρυσι τον Απρίλιο σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, αλλά και στην υπόλοιπη Ελλάδα, που δεν είχε τη δυνατότητα να την παρακολουθήσει.
Η ταινία αναφέρεται στην εξορία της Μακρονήσσου, κατά την περίοδο 1947 έως 1951, όπου περισσότεροι από 80.000 άνδρες, γυναίκες και παιδιά ελληνικής καταγωγής εκτοπίστηκαν στη Μακρόνησο, σε στρατόπεδα αναμόρφωσης που δημιουργήθηκαν για να «καταπολεμήσουν την επέκταση του Κομμουνισμού». Ανάμεσα στους εξόριστους αυτούς, βρίσκονταν πολλοί συγγραφείς και ποιητές, όπως ο Γιάννης Ρίτσος και ο Τάσος Λειβαδίτης.
Ο σκηνοθέτης της ταινίας Ολιβιέ Ζισσουά περιγράφει: “Οι ποιητές συνήθως γράφουν για να υμνήσουν τη φύση, να εκφράσουν ερωτικά αισθήματα ή ακόμα υπαρξιακές αγωνίες. Σπάνιοι είναι εκείνοι που δημιούργησαν ποιητικό έργο πίσω από συρματοπλέγματα, κάτω από βασανιστήρια. Οι ποιητές της Μακρονήσου έκαναν να αναδυθεί από τα κείμενά τους μια φωνή αντίστασης, έναν πίδακας ζωτικής δύναμης. Τα ποιητικά χρονικά της ζωής των πολιτικών εξόριστων πάνω στο νησί αφηγούνται τον τρόμο και την επιβίωση μέσα σε αυτό το βάρβαρο εργαστήριο που στόχο είχε τον «πνευματικό επαναπρογραμματισμό» των αντιστεκόμενων κομμουνιστών. Κάνουν «ορατό» τον πανταχού παρόντα φόβο, την ατέρμονη αναμονή, την αδυσώπητη δίψα και τα εξουθενωτικά καψόνια της πέτρας που κουβαλιέται δίχως ανάπαυλα. Μιλούν για τις νύχτες όπου αντηχούν οι κραυγές εκείνων που τρελάθηκαν από τα βασανιστήρια. Όταν, κατά λογοτεχνική τύχη, διάβασα τα ποιήματα αυτά, «είδα» εικόνες ενός φρικτού παρελθόντος, τις οποίες θέλησα να φέρω αντιμέτωπες με εικόνες του παρόντος: αυτές των ερειπίων των στρατοπέδων της Μακρονήσου. Θέλησα να ψάξω στους σωρούς από πέτρα και σκυρόδεμα για αποτυπώματα των όσων συνέβησαν, να τα αντιπαραθέσω στα ουρλιαχτά των μεγαφώνων που μετέδιδαν εθνικιστικά συνθήματα, να τα τοποθετήσω δίπλα στις φωτογραφίες των εξόριστων. Μια ταινία μνήμης που μάχεται ενάντια στη λήθη, σήμερα που αποτρόπαιες εθνικιστικές εξάρσεις αναδύονται ξανά στην Ελλάδα…“
Με την προσδοκία πως η ταινία θα μπορέσει να συνεισφέρει στη διατήρηση της ιστορικής μνήμης, οι δημιουργοί ενθαρρύνουν κάθε ενδιαφερόμενο να οργανώσει μη εμπορικές δημόσιες ή ιδιωτικές προβολές, με τη βοήθεια και του συνοδευτικού υλικού που διατίθεται στον ιστοτόπο της ταινίας, αλλά και με τη βοήθεια του παράλληλου ενημερωτικού ιστοτόπου.
Πηγή (www.tvxs.gr)
Comments are closed.