Αλέξανδρος Νούσιας (Δικηγόρος LLM) παρακολούθησε το συνέδριο iCommons Summit 2007 (15-17 Ιουνίου, Dubrovnik, Croatia) και κατέγραψε όλα όσα έλαβαν χώρα εκεί.
Το iSummit 07 κινήθηκε σε τέσσερις άξονες, ήτοι: α) νομική και αρχιτεκτονική δομή του peer production, β) τεχνολογικές κοινωνικές, οικονομικές δομές του peer production, γ) ανοιχτή εκπαίδευση και ελεύθερη πρόσβαση στο ακαδημαïκό περιεχόμενο και δ) αντίστοιχες ομάδες εργασίας.
To iSummit 07 θέλησε να δώσει στα Creative Commons το χαρακτήρα ενός κινήματος πολύ ευρύτερου από τα όρια του copyright και των σχετικών αδειών που προκύπτουν από αυτό. Η φιλοσοφική του βάση στηρίχτηκε στις θεωρίες του Yochai Benkler, ο οποίος μίλησε για τεχνολογική, οικονομική, και οργανωτική αναδιαμόρφωση, που μεταλλάσσει τις έννοιες της ελευθερίας, της δικαιοσύνης και της παραγωγικότητας στα πλαίσια της κοινωνίας της πληροφορίας. Το peer -to-peer χαρακτηρίστηκε ως μία επανάσταση, η οποία δίνει τη δυνατότητα στους χρήστες, τους οργανισμούς και την κοινωνία ολόκληρη να συνδεθεί και να αναπτύξει ένα ισχυρό κύμα παραγωγής περιεχομένου, που θα κινείται οριζόντια (social production).
H CC 3.0 προωθήθηκε αρκετά και απασχόλησε η δυνατότητα συνύπαρξης ακόμα και συνεργασίας των αδειών με τους Οργανισμούς Συλλογικής Διαχείρισης. Παράλληλα προβλήθηκαν τα οφέλη που μπορεί να αποκομίσει κάποιος από τη στροφή σε άδειες αλλά και συμπεριφορές Νon Commercial. Η γενική εντύπωση πάντως ήταν πως οι άδειες γενικά δεν καταδεικνύουν το κατά πόσο κάποιο περιεχόμενο έχει εμπορικό χαρακτήρα αλλά αντιθέτως αυτό προκύπτει αποκλειστικά και μόνο από το είδος του φυσικού ή νομικού προσώπου που τη χρησιμοποιεί.
Ο James Boyle πρότεινε στα μέλη του CC να γίνουν πιο κατανοητά στο ευρύ κοινό έτσι ώστε η ανοιχτή κοινωνία των δημιουργών να γίνει κομμάτι της ευρύτερης κοινωνίας ενώ ο Cory Doctorow χαρακτήρισε τη χρήση του Firefox browser πολιτική πράξη, η οποία όμως σε καμία περίπτωση δεν είναι ριζοσπαστική.
Έγινε μία προσέγγιση στο κατα πόσο είναι εφικτό να αναπτυχθούν διαφορετικά επιχειρηματικά μοντέλα ανοιχτών κοινωνιών και αναφέρθηκε από το Ronaldo Lemos το παράδειγμα διανομής της μουσικής technobrega στην Para της Βραζιλίας, η οποία λαμβάνει χώρα στους δρόμους και στα φεστιβάλ με τη βοήθεια της τεχνολογίας. Αναφορά έγινε και σε άλλες περιφέρειες του κόσμου π.χ. Νιγηρία.
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον είχε το C-Shirt project, το οποίο αφορά ένα νέο μοντέλο δημιουργίας. Δημιουργείται μία τράπεζα δεδομένων με σχέδια υπό CC άδειες, τα οποία μπορεί να χρησιμοποιήσει ο κάθε επίδοξος δημιουργός. Το project είναι βασισμένο στη δομή μίας ιστοσελίδας με την ονομασία Loftwork.com, στην οποία δεν υπάρχουν καθόλου διαφημίσεις, γεγονός που αυτομάτως το μετατρέπει σε μη εμπορικό. Διαμορφώνεται έτσι ένας ασφαλής τόπος για παραγωγή και δημιουργία με τη χρήση CC αδειών αφήνοντας μάλιστα ανοιχτό το ενδεχόμενο της εμπορικής χρήσης και της εμπλοκής αυτού του μοντέλου επιχειρήσεως στον αμιγώς εμπορικό τομέα.
Κάτι ανάλογο είχε το CC for videographers και CC for photographers workshop. Συζητήθηκαν οι τρόποι με τους οποίους μπορούν να χρησιμοποιηθούν οι άδειες και τί είναι εν τέλει αυτές οι άδειες, σύμβαση με ό,τι αυτό συνεπάγεται ή απλά ένα εργαλείο. Τέθηκε το ερώτημα κατά πόσον οι δικαστές στις διάφορες δικαιοδοσίες ανά τον κόσμο θα λάμβαναν αυτές τις άδειες υπ’ όψιν, ιδιαιτέρως δε στη περίπτωση που αυτές δε συνοδεύονται από ρητή συμφωνία μεταξύ των συμβαλλομένων, δηλαδή υπογραφή.
Ιδιαίτερη στιγμή βεβαίως ήταν η κεντρική ομιλία του Lessig, καθώς μίλησε για διαφθορά της εξουσίας, παραλλήλισε την καθεστωτική συμπεριφορά των δυνάμεων που προωθούν την επέκταση του copyright με τις βιομηχανίες που συμβάλλουν στη μόλυνση του περιβάλλοντος και υπογράμμισε πως μόνο η αποδέσμευση των φορέων της βιομηχανίας από το χρήμα θα δώσει ώθηση στην ελεύθερη δημιουργία. Μίλησε για το σεβασμό, που δικαιούται πλέον να απολαμβάνει η κοινωνία των ελεύθερων δημιουργών και τους κάλεσε να γίνουν πιο απαιτητικοί και μαχητικοί.
Τέλος το μήνυμα ήταν πως το CC θα πρέπει να ανοίξει τις πόρτες του στους φορείς της εμπορικής βιομηχανίας της δημιουργίας και στα μέσα μαζικής ενημέρωσης.